Ooit, zo'n drie jaar geleden intussen, was ik op zoek naar een specialist. Al googelend kwam ik op een site waaraan een forum gekoppeld was. Na wat rondneuzen probeerde ik een eigen topic uit. Benieuwd wie zou reageren?
Van het één kwam duidelijk het ander, want al vrij snel sloten gelijkgestemde zielen aan die in hetzelfde schuitje zaten. Wat een troost!! Frustraties werden uitgespuwd, camionladingen knuffels verstuurd en dies meer. Hoe vreemd het ook was, degenen met wie het het beste klikte, waren ook in real life gelijkgestemde zielen: humor, taalniveau etc (jaja, we gaven elkaar spellings- en dt-feedback) bleken wonderwel overeen te komen.
Maar, zo gaat dat met dingen die succesvol zijn, na verloop van tijd trok ons plekje ook wat minder gelijkgestemde zielen aan en veranderde de inhoudelijke focus. Via een andere web-toepassing kwamen we met een viertal gelijkgestemde zielen tot de ontdekking dat we het een beetje beu waren en uiteindelijk ons op dat plekje niet meer thuis voelden. En ja, van het één kwam het ander en dus openden we ergens helemaal anders een nieuw plekje, gewoon voor ons vier. Intussen combineren we dat plekje met msn, gsm en mail én zo nu en dan real life ontmoetingen.
Ons nieuwe, besloten plekje bood intussen al heel wat troost en intussen delen we al zoveel lief en leed met elkaar, dat de wens om zo nu en dan ook belevenissen te zien en zo alleen maar toenam. En ja, inderdaad, van het één kwam het ander. Toen ik gisterenavond zat te chatten met één van de drie anderen, probeerde ik een filmpje door te sturen. Dat lukte natuurlijk niet en tja, van het één... precies.
Daarom dus een blog, daarom de titel: "te zwaar om te mailen".
Veel lees- en kijkplezier!
t.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten